Türkiye'nin kabusu

Financial Times'ta yer alan makale şöyle:

Türkiye, güney sınırında en derin korkularının gerçeğe dönüştüğünü izliyor. Suriye'nin kuzeydoğusunda Kürtlerin kentlerin kontrolünü devralmasıyla, Ankara, buralarda yeni bir özerk Kürt bölgesinin ortaya çıkması ve Türk bölgesinden de toprak talep etmesi ihtimaliyle yüz yüze geliyor.

Daha da kötüsü, Suriyeli Kürtlerin oluşturduğu, PKK'nın işbirlikçisi olan PYD'nin koalisyonda güçlü bir yer edinmesi olasılığı. PKK şimdi bu durumdan istifade ediyor. Örgüt, genelde olduğu gibi yer yer dağınık saldırılar yerine Türk ordusuna kalabalık gruplar halinde baskınlar düzenlemeye başladı.

Batı, Suriye rejiminin çözülmesinin bu gibi yan etkilerine daha çok dikkat etmeli çünkü Türkiye'ye ve AK Parti'ye, bu kaosun içindeki istikrarlı bir işbirlikçi olarak her zamankinden çok ihtiyacı var.

Suriye'deki krizin derinleşmesini engellemek konusundaysa Türkiye'nin elinden pek fazla bir şey gelemez. Başbakan Erdoğan, Suriye'nin kuzeyine sınır ötesi harekât düzenleyebileceklerini ima ediyor, fakat sürekliliği olan bir askeri operasyona kimse sıcak bakmıyor.

Türkiye'nin Iraklı Kürtlerle dost olma politikası da sonuç vermedi ancak Ankara yine de, bölgede etnik ve mezhepsel gerginliğin tırmanışını durdurmak için daha fazla şey yapabilir. Erdoğan'ın yeniden yazılan anayasada kilit önem taşıyan bölgesel özerklik ve kültürel haklar talebine karşılık vermesi gerekiyor.

Dış politikada ise Türkiye'nin Orta Doğulu Sünnilerin bayraktarlığını yapıyormuş gibi görünmemesi gerekiyor. İran'la arasındaki rekabet halihazırda kızışmakta. Bahreyn'e silah satışı da gözlerden kaçmadı.

Türkiye'nin Alevileri, Suriye'de büyük çapta Sünnileri temsil eden ayaklanmaya Ankara'nın taraf tutarak destek verdiği inancında ve bundan rahatsızlık duyuyorlar.

Eğer Türkiye bölge istikrarı için bir güç olacaksa, Erdoğan mezhep ayrılıklarının ötesinde bir lider olduğunu göstermeli.