Anneler Günü hediyesi: ‘Güvenli trafik bölgeleri’

Mayıs ayı onun ıstırabını daha da artırıyor da ondan!

Bayan Sobel 7 yıl önce 25 yaşındaki fidanını, oğlu Aron'u Türkiye'de Bafa Gölü yakınında 22 kişi ile birlikte bir otobüs kazasında kaybetmiş.

Soruyor: ‘‘O anda kaç hülya, kaç hayat planı, kaç ümit, kaç kalp dağıldı, paramparça oldu?’’

Aron, Tıp Fakültesi öğrencisi imiş. Yaşasa idi, şimdi o insanları hayata döndürüyor olacaktı.

* * *

Şimdi bir anne olarak Bayan Sobel bizden bir Anneler Günü hediyesi istiyor. Ankara-Çankaya Rotary Kulübü ile ortaklaşa yürüttükleri (Tel: 312-495 99 60-Guvernor: Ömer Tezcan, Başkan: İskender Çoygun) Güvenli Trafik Bölgeleri Toplum Birlikleri Projesi'ne sahip çıkmamızı talep ediyor. Bayan Sorel, bu konuda çalışan uluslararası bir örgütün (ASIRT) ABD temsilcisi. Türkiye'ye kızmıyor, ‘‘Bana daha az evladın öldüğü bir Türkiye hediye edin, hesabımız kapansın!’’ demeye getiriyor.

* * *

Bayan Sobel'in parmak bastığı rakamlar çok korkutucu.

1) Dünyada her yıl 1.17 milyon insan trafik kazalarında ölüyor, 50 milyon insan yaralanıyor.

2) Dünyada her 10 dakikada 20 insan kazalarda ölüyor.

3) Her yıl 200 bin çocuk kazalarda ölüyor.

4) Yıllık maliyet 70 milyar dolar.

5) 11 Eylül'deki hain saldırda New York'ta 2800 kişi öldü. Dünyada her gün ama her gün bu kadar insan trafik kazalarında ölüyor.

* * *

Çankaya-Rotary'nin verdiği bilgilere göre de Türkiye'de:

1) Trafik kazalarında beher yıl 6000 kişi ölüyor. Bu rakama vurkaçlar, kayıtsız ölümler, kazadan sonra ölümler dahil değil.

2) Her gün ortalama 20-25 kişi ölüyor.

3) Trafik kazaları Türkler arasında, 6-45 yaş grubu içinde, en başta gelen ölüm nedeni.

* * *

Kazaları önlemek mümkün mü? Belki yok etmek mümkün değil. Ama azaltmak mümkün!

Ömer Özcan'ın verdiği örnek çarpıcı ve umut dolu:

1930'da Büyük Britanya'da 2.3 milyon motorlu vasıta varken, yılda ortalama 7000 insan ölüyormuş. Bugün ülkede 27 milyon araç varmış ama artık 3500 insan ölüyormuş! Takriben 70 yılda araç sayısı 10 misli artmış ama ölümler yarı yarıya azalmış.

Özcan diyor ki: ‘‘Biz de yapabiliriz!’’

* * *

Canım analar; ben sizlere seslenmek istiyorum. Evlatlar uğruna yine sizden bir şey istiyorum. İnsana hayat veren sizlersiniz. Hayatın değerini en çok siz bilirsiniz. Kopan her dal sizin gövdenizden kopan bir candır.

Unutmayın, şu satırları okurken bir canınız trafikte bir yerden bir yere gitmeye çalışıyor.

Ne olur, yukarıdaki numaraları arayın, ne yapabileceğinizi araştırın; bu sivil gayrete sahip çıkın. Boray Uras'lara, Rochelle Sobel'lere olan borcumuzu bir nebze olsun böyle ödeyelim.