İlahi adalet

TÜRKİYE’de gerçekleri anlıyoruz ama biraz geç anlıyoruz. Bir tarafta son 2 yılın şampiyonu Fenerbahçe, diğer tarafta yüzde 60’ı değişen bir Gençlerbirliği...

Bir tarafta harcanan para, diğer tarafta satılan oyuncular ve alınan oyuncular. Hepsini üst üste koyduğunuz zaman, birisi iyi tüccar, diğeri kötü tüccar olarak gözüküyor. Bir tarafta alt yapıdan 5 tane oyuncu var. Üç yabancı yedek. Diğer tarafta, dış yapıdan yani ithallerden hepsi oynuyor. Sahadaki mücadelede ve oyunda ikisinin hiçbir farkı yok.

Futbolda her şey var. Yenersin yenilirsin, tamam. Ama, Gençlerbirliği ile Fenerbahçe takımları arasındaki kadrolara baktığın zaman, aradaki fark şeşi yek gibi. O zaman iş nereye kalıyor? Aşçıya. Bu Fenerbahçe, bu defans anlayışıyla Şampiyonlar Ligi’nde kalbura döner. Tek topta bütün defans oyundan düşüyor.

İki takım arasında ne fark var?

Fenerbahçe’nin dün gece Gençlerbirliği’ni yenmesi için Gençlerbirliği futbolcularının yaptığı mücadeleyi vermesi gerekirdi. Gerekirdi ki, kendi futbol kapasitelerinin farkı meydana çıksın.

Gençlerbirliği, Avrupa kupalarında oynamayacak. Fenerbahçe oynayacak. Nerede o zaman fark? Dün gece iki taraftan biri kazansaydı, yazık olurdu. Maçın berabere bitmesi, bence ilahi adaletti.

Peki, Fenerbahçe takımının arkasından seyirci gücünü, basın gücünü, para gücünü alın. O zaman Gençlerbirliği ile farkı ne? İşte yıllardır Türkiye’deki futbolun adaletsizliği bu. Korkan hakemler, tek taraflı basın ve tek taraflı yorumlar... Ondan sonra da 119. sıradaki Kıbrıs Rum Kesimi takımı, seni keser ve dalga geçer. Bu Fenerbahçe’nin de Şampiyonlar Ligi’nde bir üst tura kalması çok büyük başarı olur. Gerçekler önümüzde, birbirimizi aldatmayalım.

Erol Ersoy büyük hata yapmadı

Erol Ersoy gibi tecrübeli bir ismin, basit 4-5 tane avantaj kuralını doğru uygulaması lazımdı. Ama yine de yardımcıları ile beraber büyük hata yapmadılar. Zaten maç da hata yapılabilecek bir maç değildi.

Koca Fenerbahçe, küçük Gençlerbirliği... Türkiye’deki futbol mantalitesi bu. Ne koca kocaydı, ne de küçük küçük. İkisinin de birbirinden farkı yoktu. Tek fark, birinin seyircisi, birinin parası, birinin havası fazlaydı. Küçük olan büyüğün havasını aldı, o kadar.