Diktatör seçimlere girerse

- Acaba eski bir diktatör olarak seçimlere girebilir mi?

- Karşısında muhalefet.

- Halk özgürce oy kullanıyor.

Doğrusu merak ediyorum:

- Bir diktatör buna cesaret edebilir mi?

Mübarek yapamadı. Kaddafi linç oldu.

Esad, bekliyor.

Sarayının bahçesiyle, sokağa dökülen halk arasında bekliyor.

Neden?

Esad’la son olarak Halep’teki sarayında uzun bir sohbet yapmıştık.

ABD ile temas kurulmuştu. Demokratikleşme sinyalleri veriyordu.

O sırada Sabah’tan Erdal Şafak sormuştu:

- İnternet burada açık değil. Halk bilgi alamıyor. Ne zaman interneti açmayı düşünüyorsunuz? Reform yapacak mısınız?

Şafak sözünü bitirince hepimiz tercümana döndük.

Arapça bilmiyorum ama, tercüman sanki çevirmekte zorlanıyordu.

Kekeler gibi bir hali vardı.

Esad anlamıştı.

İşte o an, bir sorunun bile tercüme edilemediği bu ortamda.

Esad’ın yüzünde beliren ifadeye takılmıştım.

Misafirliğe gitmiş bir çocuk düşünün.

Sehpadaki şekerleri almak istiyor...

Ama babasının sert bakışları yüzünden bir türlü alamıyor.

Kırgın ve mahcup bir ifadeyle şekerlere bakarak oturuyor.

Yanılıyor olabilirim.

Ama bende böyle bir imaj yaratmıştı Esad...

Neden mi?

Çünkü o Mübarek ya da Kaddafi gibi diktatörlüğünü kendisi kurmamıştı.

Diktatörlük babadan miras kalmıştı.

Ve en önemlisi...

Etrafını da babadan kalma eski bir diktatörlük heyeti kuşatmış durumda.

Mesela Faruk El Şara gibi isimler.

Nitekim Esad, Sunday Times’a açıkladı:

- Yeni anayasa için şubat ya da mart gibi çok partili bir seçime gideriz. Parlamento oluşur. Yeni anayasaya devlet başkanlığı seçimini koyarız. Referanduma gideriz. Halk isterse devlet bakanlığı seçimleri yaparız.

İşte Esad’ın önünde duran ve alamadığı şeker budur.

İşin ilginç tarafı...

Oğul Esad babadan miras bir diktatör olarak Suriye’de misafirliktedir.

Dünya diktatörlük tarihi açısından, seçimlere hazırlanan bir diktatör olarak Esad’ın bireysel tarihini izliyoruz.

- Acaba girer mi seçimlere?

- Fırsat verirler mi?