O ısırığın anlamı

Elim şu cümleye doğru kayıyor:

“İnsanoğlu sabırsızlığı yüzünden cennetten kovuldu.

Tembelliği yüzünden bir türlü dönemiyor...”

Steve Jobs’un elmasındaki ısırığın bendeki anlamı budur işte...

O ısırıktaki, hırs, merak, heyecan, keşif duygusu.

Macera ve devrim ruhu...

Altüst etme heyecanı. Hayal kurma ve çılgınlık mekaniği...

Hepsi o sabırsız ısırıkta dev bir iştaha dönüşüyor.

O ısırık, insana keşiflerin ve icatların kapısını açtığı gibi, kötülüğün ritmini de öğretmiştir.

Mesela eğer o keşif duygusu bir iyilikse...

Keşfedilmiş toprakların işgali işte böyle bir şeydir...

İçindeki macerayı Portekiz’in en uç noktasından okyanusa vuran Kolomb...

Yeni kıtayı bulduğunda tarihin en acılı takvimini başlatacağını düşünmüş müdür?

Köle ticareti...

Apple’ın kurucusu Jobs’un bir deha olarak ölümü aynı zamanda böylesine azgın bir soru sağanağını da başlatıyor.

Elmadaki o ısırık, aslında başka bir zamanı da simgeliyor.

Keşifler ve icatlar diye ikiye ayrılan buluşlar tarihini artık tek bir kavrama indiriyor.

Keşif ve icat aynı markada buluşuyor.

Düşünsenize neredeyse her gün bir radyo bulunuyor. Her gün matbaa icat ediliyor.

Ve artık biz farkına bile varamıyoruz...

Plak, kaset, kartuş, CD, DVD ve Apple...

Nasıl bir hızdır bu?

Radyo, teleks, televizyon, çağrı cihazı, araç telefonu, “Arkadaş arıyorum” diyen telsiz... Led.

Ve üçüncü boyut... 3D...

Kullanıyoruz, ama o müthiş icatların nasıl bir hızla geliştiğini anlayamıyoruz.

Uzaya ilk çıkışın, maymun astronotların ardından, uzaya kurulan “astro-şehre” geliyoruz.

Peki şimdi bir soru sorsam...

Desem ki...

Bunları düşünüp, hayal edip yapanlarla aramızdaki fark nedir?

Acaba cevabınız ne olurdu?

Ya da şöyle bir soru:

- Milyarlarca insanın birbirine bağlandığı o muazzam ağın yaratıcısı Jobs’la aramızdaki fark nedir?

Benim bir cevabım var...

Steve Jobs ve garajdaki o çocuklar, geleceğin perdesine doğru üç boyutlu hayaller kuruyorlar...

Biz ise onların gözlüksüz kurduğu 3D hayalleri ancak gözlükle görebiliyoruz...

Budur işte fark...

Güle güle Steve...

Umarım cennette bir elma bulursun...