durdular gece yarısı far ışığında donup kalan hayvan gibi sonra yürümeye devam ettiler okul bahçesindeki çocuklar gibi çabucak geçtiler caddeyi öğlen sıcağında sayısız saatler tıkırdarken uzayda
mavi parıldayarak kaydı geçti dubaların önünden kara süründü ve büzüldü taştan dışarı bakarak beyaz bi fırtına olup esti gözlere
nalların altında ezilince saat üç ve karanlık ışık duvarını çalınca uzandı şehir... denizin kapısının ayaklarına ve parıldayarak akbabanın keskin gözlerinde * “İzmir Saat Üç” bu. İsveçli Tranströmer’in şiiri. * Şair Tranströmer ama... Sanırsın Turist Ömer. Sanki gidecek başka şehir yokmuş gibi, kalkıp İzmir’e gelmiş, oturmuş bi de şiir yazmış. * Nobel Edebiyat Ödülü verdiler iyi mi... Delirmek işten değil yani. * Memleketin huzurunu bozan “gâvur İzmir”in dilencilerini bile Nobel’e layık görüyorlar... Arap Baharı’nı organize eden Türkiye’ye Barış Ödülü’nü çok görüyorlar. * Ayıptır kardeşim. Kınıyorum Nobel’i.
