Pahalı kalay bakırı bitirince İlham Usta artık alem yapıyor
Güncelleme Tarihi:
Yasemin ARSLAN
Oluşturulma Tarihi: Ekim 29, 2010 00:00
SAMANPAZARI Bakırcılar Çarşısı’nda yedi yaşında başladığı zanaatini 70 yıldır devam ettiren Ankara’nın en eski döğme bakır ustası İlham Zeyrek, “Kadınlar kalaya vereceği parayla çelik tencere alıyorlar. Ben ancak süs olarak alem yapıyorum” dedi.
İlham Usta, yok olmanın eşiğindeki mesleğini ve duygularını Ankara Hürriyet’e şöyle anlattı:
“Eskiden kazanlar, siniler yapardım. Aşureler, çamaşır için su kaynatılırdı. Şimdilerde ay-yıldız veya lale biçiminde süs olarak alemler yapıyorum. Tokyo’ya 17 tane alem gönderdim. Kalay bakırdan daha pahalı. Kadınlar kalaya vereceği parayla çelik tencere alıyorlar. Ben ancak alem yapıyorum.
Son çırak 35 yıl önce geldi
Aynı zamanda ağabeyim olan ustamdan yedi yaşında bu zanaati öğrendim. Okuldan çıkınca dükkanın yolunu tutardım. Gitmediğim zamanlar dayak yerdim. Bizim yaptığımız el işi. Bu işi kuralına uygun bir şekilde yapan tek usta benim Ankara’da. Bir milimetreden aşağı bakır kullanmam. Kazanlar, siniler, güğümler yapardık. Köy ağası gelir, köyün bütün ihtiyacını alır köylüsüne dağıtırdı. Şimdilerde ne iş kaldı ne sanat öğrenmek isteyen çırak. En son 1975 senesinde bir çırak gelmişti. ‘Bakır işinden bir haftada kazandığım parayı simit satarak bir günde kazanıyorum’ diyerek bıraktı. Şimdi EGO’dan emekli oldu. Önceleri çok kızıyordum ancak şimdi iyiki de gitmiş diyorum. Artık benim sanatıma rağbet kalmadı. Çarşılarda gördüğünüz işlemeli bakırları ben yapamam bu işin son çırağıda 27 yaşındaki Halit Köroğlu. Kendisinden başka bu çarşıya çırak gelmedi geleceğini de sanmam.”
“Eskiden kazanlar, siniler yapardım. Aşureler, çamaşır için su kaynatılırdı. Şimdilerde ay-yıldız veya lale biçiminde süs olarak alemler yapıyorum. Tokyo’ya 17 tane alem gönderdim. Kalay bakırdan daha pahalı. Kadınlar kalaya vereceği parayla çelik tencere alıyorlar. Ben ancak alem yapıyorum.
Son çırak 35 yıl önce geldi
Aynı zamanda ağabeyim olan ustamdan yedi yaşında bu zanaati öğrendim. Okuldan çıkınca dükkanın yolunu tutardım. Gitmediğim zamanlar dayak yerdim. Bizim yaptığımız el işi. Bu işi kuralına uygun bir şekilde yapan tek usta benim Ankara’da. Bir milimetreden aşağı bakır kullanmam. Kazanlar, siniler, güğümler yapardık. Köy ağası gelir, köyün bütün ihtiyacını alır köylüsüne dağıtırdı. Şimdilerde ne iş kaldı ne sanat öğrenmek isteyen çırak. En son 1975 senesinde bir çırak gelmişti. ‘Bakır işinden bir haftada kazandığım parayı simit satarak bir günde kazanıyorum’ diyerek bıraktı. Şimdi EGO’dan emekli oldu. Önceleri çok kızıyordum ancak şimdi iyiki de gitmiş diyorum. Artık benim sanatıma rağbet kalmadı. Çarşılarda gördüğünüz işlemeli bakırları ben yapamam bu işin son çırağıda 27 yaşındaki Halit Köroğlu. Kendisinden başka bu çarşıya çırak gelmedi geleceğini de sanmam.”