Sınır ötesi bir öneri

Ruhumuzda bir uçurum gibi açılan ölümleri... Mezar taşı sessizliğindeki anneleri...

Çünkü bu kan üzerimize doğru aktıkça elim başka bir yazıya gitmiyor...

Tam yazının başına oturuyorum. DHA bir haber geçiyor:

“Mayın patladı 6 asker yaralı...”

Yaralı deyip geçmeyin... (Yaralı başlıklı yazımda bunun nasıl bir yara olduğunu anlatmıştım...)

Haberi görünce tutulup kalıyorum. O patlama anı gözümün önünde büyüyor... Üsteğmenin kolu... Yüzbaşının bacağı... Çavuşun gözleri...

İşte bu yüzden aklım sabır diyor ama kalbim izin vermiyor...

Mesaj gönderiyorsunuz:

*  Peki bir önerin yok mu? Bir çözüm yok mu?

Tekrar söylüyorum... Yalnızca askeri tedbirlerle çözülmez bu...

Hiçbir silah, bir başkası olmadan diğerini öldüremez...

*  Peki ne yapacağız yani... Mayın patlatan teröriste karşı gül mü atacağız...

Elbette hayır... Bilenler bilir...

Türkiye’nin Güneydoğu sınırı belki de dünyanın en zorlu sınırıdır... Sarp dağlar, kayalıklar, uçurumlar, mağaralar... Bir yerinden girseniz öteki tarafında kaybolursunuz. Sınır gelir o dağların, uçurumların arasından bir yılan gibi kıvrılarak geçer... O vahşi coğrafyadaki sınırı dünyanın en gelişmiş teknolojisiyle bile koruyamazsınız...

Bu yüzden günlerdir aklımda bir soru büyüyor.

Madem dostuz... Madem vizeler kalkıyor.

O zaman ABD ve Irak devletiyle masaya oturulsun...

Denilsin ki:

“Bak sen sınırlarını koruyamadığını söylüyorsun. Terör kamplarına dokunamıyorsun. O zaman gel bir ‘güvenlik sınırı’ oluşturalım. Ben özel hudut birliği kuruyorum. Birlikte yapalım. Bir tampon bölge olsun... Dağların arasından değil, düz ve açık araziden geçen bir güvenlik sınırı çizilsin... O sınırlar egemenlik alanı olmasın. Ortak koruma sağlansın...”

Vizeleri kaldırabilen diplomasi acaba bunu yapamaz mı?

En azından Türkiye bunu bir samimiyet testi olarak kullanamaz mı?

Şöyle de düşünebiliriz:

*  ABD niye Afganistan’da...

*  11 Eylül’den sonra terörle mücadele için...

*  Türk askeri neden Afganistan’da?

*  Teröre karşı ortak mücadele için.

*  Peki Türkiye, “Afganistan’da benim verdiğim desteği Irak’ın kuzeyinde siz neden vermiyorsunuz?” diye soramaz mı?

*  Sormalı...

Irak’ın kuzeyi 25 yıldır bir terör yuvası olarak geliştirildi... Çekiç Güç, 36’ncı paralel derken kamplar tamamlandı...

Şimdi bir bela coğrafyası olarak içimize kan sızdırıyor.

İşte bu nedenle Türkiye bu samimiyet testini yapmalıdır...

Siz Afganistan’daki Türk askerinin desteğini hatırlatarak bir sorun bakalım...

Kilometrelerce uzakta teröre karşı birlikte hareket ettiğimiz “stratejik ortak”, her gün fidan gibi gençlerimizi götüren yanı başımızdaki terör yuvasının sınır güvenliği için bakalım ne diyecek?

Siz bir sorun bakalım...

Şu stratejik cevabı hep birlikte duyalım...