Köpeğimin cenaze töreni

Daha üç gün önce Sezen’in Cano’sunu yazarken, "Bizim köpeğimizin de gözünün içine bakıyoruz, çok yaşlandı artık" diye yazmıştım, önceki akşam aramızdan ayrıldı.

16 yıl önce küçük bir kutunun içinde eve getirip bir köşeye koymuştum, sonra evin her yeri onun olmasına rağmen 16 yıl sonra gitti aynı köşede son nefesini verdi...

Ben o sırada ilk günkü gibi bembeyaz olan tüylerini okşuyordum.

Sanki benim başucunda olmamı beklemişti.

Son iki gündür iyice ağırlaşmıştı, veterineri ağrı kesici yaptı, isterseniz uyutalım teklifine önce annem karşı çıktı; "Allah’ın verdiği canı Allah alır, nasıl alacağını da o bilir" diyerek.

Önceki gün gazeteden çıkıp koşarak eve gittim, meğer son anlarıymış.

Her sesimi duyduğunda çılgına dönen Köpük, bu kez sesimi duyduğunda sadece başını oynatabildi, 15 dakika sonra da son nefesini verdi...

16 yıl önce evimizde köpek yaşamasına en çok itiraz eden annemdi.

Uzun süre direndi ama ne yaptı etti Köpük herkes gibi onun da gönlünü çalmayı bildi.

Hatta son yıllarında annemin en büyük can yoldaşı oldu evde...

Sonunda da dün anneme; "Onu en çok istemeyen bendim ama en çok ağlayan ben olacağım" dedirtti...

Yanlış anlamayın, annem 5 vakit namazındadır da...

Yeri geldiğinde başını açar ama genelde başörtülüdür.

"Köpek giren eve melek girmez" safsatasını yıllar önce bıraktı çünkü öyle olmadığını gördü.

Ne Kur’an okurken ne de namaz kılarken odaya girmezdi Köpük, annemin ibadetine büyük saygı gösterirdi.

Ne zamanki Türkçe duaya başlar annem, Köpük hemen ayakları dibine gelirdi, anlardı ki ibadet bitti...

Hacı olan büyükbabam ve anneannemin bile sevgisini kazanmıştı...

Dün son nefesini verince öylece kalakaldık başında, sanki hep bizimle kalacaktı ya, hiç düşünmemiştik nereye gömeceğimizi...

"Silivri’deki yazlığın bahçesine" dedim.

Köpük’ün mezarının sürekli gözümüzün önünde olmasını istemedi annem.

İnternete girdim, İstanbul’daki tek hayvan mezarlığının Tuzla’da olduğunu öğrendim.

Dün sabahın köründe kalktık gittik, bir görevli 1 metreye yakın bir çukur kazdı, usulca yatırdık köpeğimizi, bir daha görmemecesine üzerine toprak attık.

Mezarının üzerine en sevdiği oyuncağını bıraktık.

Köpeklerin mezar taşında neler yazıyor

İstanbul Büyükşehir Belediyesi güzel bir hayvan barınağı yapmış Tuzla Aydınlı’da...

Giderken neyle karşılaşacağım konusunda endişeliydim ama son derece modern bir tesis buldum.

Sokak köpekleri toplanıyor, 5 yıl önce kurulan bu rehabilitasyon merkezinde bakımları aşıları yapılıyor, kısırlaştırıldıktan sonra alındıkları semte bırakılıyor.

Her kafeste 4 köpek yaşıyor, belli bir süre sonra ikili kafeslere alıyorlar.

Belediye ve şehrin çeşitli yerindeki fabrikalar yemek gönderiyorlar sürekli, hayvanseverler bağışlar yapıyor...

Belli ki sokak köpekleri artık güvenilir ellerde İstanbul’da...

Bu bölümün arkasındaki araziye geniş bir hayvan mezarlığı yapmış Büyükşehir belediyesi. İstanbul’un tek hayvan mezarlığı burası.

Mermerle çevrilmiş köpek mezarları var, hayvan sahipleri mezar taşlarında can yoldaşlarına sevgilerini her şekilde belli etmişler.

Kimi mezarların üzerine yapay çiçekler koymuş, kimi su kabı, bazısı da en sevdiği oyuncakları bırakmış başucuna...

"Kızım", "Canım oğlum" diye başlayan uzun sevgi sözcükleriyle dolu mezar taşları... Belli ki her biri sahibine büyük bir yaşam sevinci vermiş.

Belediye bakmış ki çok yer kaplayacak mezar yerleri, bir süre önce hayvan sahiplerinin mezar taşı ve mermerden mezar yapmasını yasaklamış.

Şimdi biraz daha aşağıda mezar taşı yapılmadan gömülüyor, isteyen mezarın başına bir çam fidesi dikebiliyor sadece.

Ama burada bile çoğu mezar bakımlı, her gün 2-3 hayvan sahibi geliyormuş hayvanını gömmeye.

İzel’in, görevlinin ismini hatırlamadığı "Kurtlar Vadisi"nin bir oyuncusunun köpeği de burada yatıyormuş.

Bir süre sonra çok yer kaplayacağı doğru ama bence hayvan mezarlığının sahipsizler mezarlığı muamelesi görmemesi lazım.

Hayvan mezarlığının da, mezarı, mermeri, çiçeği, bakımıyla ciddi bir ekonomisi olabilir.

Belediye bu hizmeti 1 kuruş para almadan yapıyor, çok yerinde bir uygulama, bunu yapmaya da devam etsin...

Ama bir bölümünü de paralı hale çevirebilir mezarlığın. İsteyen bedava yere gömsün hayvanını...

Kedisine köpeğine mezar yapmak isteyen de 5-6 yıllığına yer satın alsın, bunu yapacak o kadar çok hayvan sahibi var ki...
Yazarın Tüm Yazıları