Özelimize hiç saygıları yok

Eşimi çok seviyorum. Onunla mutluyum da. Ama ailesinin özelimize hiç saygısı yok. Sudan sebeplerden evimize dalıyor, saat başı kapımıza geliyorlar.

Haberin Devamı


Güzin Abla merhaba, ben sadece size içimi dökmek istiyorum...
24 yaşındayım ve 1,5 yıldır evliyim. Eşimi çok seviyorum. Onunla mutluyum da ama ailesinin özelimize hiç saygısı yok.
Eşimin annesi, babaannesi ve halası üst katımızda oturuyor. Gece yarıları ya da sabah erken saatlerde “N’apıyosunuz?” gibi sudan sebeplerden evimize dalıyor, saat başı kapımıza geliyorlar.
Yapmadığım şeylerle suçladılar beni. “Bizi kapıdan kovdu, eve almadı” dediler herkese. Eşime karşı beni ne kadar çok sevdiklerini anlatırken, arkamdan türlü iftiralar attılar.
Yüzleştim, “Yok öyle bir şey” dediler, beni aileme şikayet ettiler.
“Gittikleri yeri haber vermiyor” ya da “Bize hiç uğramıyor” dediler. Eşim ise hep “Takma kafana” dedi.
Şimdi çalışıyorum, ev alıp onlardan uzaklaşmak için para biriktiriyoruz.
Ancak eşim benden gizli onlara sürekli para veriyor, sonra da inkâr ediyor “Hayır, vermiyorum” diye. Oysa benim maaşımı çekip onlara verdiğini biliyorum. Üstelik o eve zaten üç maaş giriyor!
Onlar da eşimin alt katımızda oturan kuzeninin eskimiş eşyalarını yeniliyorlar ya da onlara destek oluyorlar. Bu da benim zoruma gidiyor.
Kuzeni bütün parasını alkole yatırırken benim kazancımla onun evi düzenleniyor.
Ben düğünümde takılan altınları dahi eşimin ailesine verdim, hastalık olur, bir ihtiyaç olur diye. Oysa onlar bana destek olacaklarına, köstek oldular hep.
Uzak duruyorum artık onlardan, yoruldum çünkü, bunaldım.
Kendi aileme gelince... Biz 12 kardeşiz. En küçüğümüz 1 yaşında ve babam annemi senelerdir aldatıyor.
Annem hep mağduru oynadı ve böyle sorumsuz bir adamdan onca çocuk yaptı. Hep bildi aldatıldığını ama hep pasif kadını oynadı.
Ne zaman arasam dert yanıyor, sürekli şikâyet ediyor. Onu da aramıyorum artık, hep kötü haber almaktan bıktım çünkü. Biraz iyi haberler duymak istiyorum artık.
Neler yaşadığımı bir ben bilirim. Artık uzaklaşmak istiyorum ama kardeşlerime kıyamıyorum.
Onların iyi bir geleceğe sahip olmalarını istiyorum ama onlar da bunun için hiç çaba sarf etmiyorlar.
Okuyan büyükler ben evlendikten sonra okulu bıraktı, lise mezunu bile değiller. Oysa ben okuyup hayatlarını kurtarmalarını istiyorum. Çünkü ailem onlara asla iyi bir gelecek veremeyecek.
Her başları sıkıştıklarında da ben koşamam artık. Çünkü benim de bir yuvam var. Herkesi ayrı ayrı düşünmek çok yordu beni... Bazen uyusam diyorum, sadece uyusam ve hiçbir şey düşünmesem...
Rumuz: Yorgunum

Haberin Devamı

Dediğin gibi kızım, artık anneni babanı ve geri kalan 11 kardeşini düşünmek zorunda değilsin. Onların sorumluluğunu taşımıyorsun.
Annen madem 12 çocuk yapmış, demek ki babandan her şeye rağmen memnun. Şikâyet etmesine bakma sen...
Sen şu anda kendi yuvanı düşünmelisin.
Senin sorunun önemli, çünkü evliliğini zorluyor bu durum. Eşinin ailesinin seninle ilgili bir rahatsızlığı olduğu ortada. Ya da pek çok erkek ailesi gibi, akıllarınca daha farklı bir gelin hayal etmiş olmalılar. Belki de hınzırca seni yıldırmaya çalışıyorlar.
Sen mümkün olduğunca eşinle aranı bozmamaya çalış. Para konusunda elbette çok haklısın. Ama bunu da sakin bir şekilde, mümkün olduğunca yumuşak bir dille konuşmaya çalış. Ki haksız duruma düşme.
Kendi evinize taşınmanız çok iyi olur, bunun için ev almayı beklemeden, bir an önce kiraya da çıkabilirsiniz...

Yazarın Tüm Yazıları