Sevgilimden sıkılmaya başladım

Sevgili Güzin Abla, bundan tam üç yıl önce ilk defa aşık olmuştum. Ne yazık ki bu güzel beraberlik altı ay sürdü.
Hakaretler, yaptığı dengesiz hareketler ve her şeyin suçlusu olarak beni görmesi aşkımızı bitirdi. Artık o sadece nefret ettiğim biri.
Yaz mevsimine de kalbi feci halde kırılmış ve depresif bir şekilde başladım, arkadaşlarımla eğlenip yaralarımı sarmaya çalışacaktım ve aşka paydos demiştim; tabii dediğim gibi olmadı. Eski bir arkadaşımdan hoşlanmaya başlamıştım; çok farklı bir kişilikti ve kendi kendime “olursa sadece onunla olur, başkası asla” diye söz vermiştim.
Sonraları onun da bana olan ilgisini fark ettim. Bana gelip “ikimiz de birbirimizden hoşlanıyoruz, değil mi?” dedi. Dünyalar benim olmuştu ama çok yoğun bir programı vardı ve beni çok az arıyordu. Zaten gizemli bir kişiydi ve beni ona aşık eden de buydu.
Yazın sonuna gelmiştik. Bir gece beraber olduk ve daha sonra beni ne aradı ne de sordu. Aşkım artık platonik olmuştu ve bütün kış böyle geçti. Onu düşünmediğim gün yoktu, gözümde onu çok büyütmüştüm, o benim her şeyim olmuştu. Belki çok kısa bir şeyler yaşanmıştı ama etkisi iki sene sürdü diyebilirim. Artık kesinlikle erkeklere güvenimi kaybettiğimi düşünüyordum ki şimdiki sevgilimi tanıdım. Şu anda yaklaşık 10 aydır süren bir ilişkim var; dünya iyisi biri ve insana güven veriyor. Ama sanki aramızda görüş farklılığı var; ben kolejde okudum, Batı kültürü aldım, çok elit bir çevrem var, ama o öyle değil, bunlar benim kafamı kurcalıyor ve sanırım artık ondan da sıkılmaya başladım.
Şimdi bana sorsanız; sen onu o yaz aşkın kadar sevebildin mi? diye, benim cevabım “hayır” olur... Ben hâlâ ilk ilişkimde yaşadığım acıları ve yaz aşkımın büyüsünü unutamıyorum. Bana artık, hiçbir erkeğe eskiden olduğu gibi sırılsıklam aşık olamayacakmışım gibi geliyor.
Rumuz: Kararsız aşık

Sevgili kızım, iki mutsuz aşk ve hayal kırıklığı sonunda gerçekten erkeklere de, kendine de güvenini kaybetmiş olabilirsin. Arka arkaya yaşadığın bu olumsuzluklar seni elbette yıpratmıştır. Ama sen de kabul et ki, verdiğin kararlara hiç uymamış, inatla, aceleyle bir başkasını hayatına sokmuşsun.
O seni üzen, ezen ilişkileri unutabilmek için kendine hiç vakit tanımamışsın. Şimdi ise, belki de sana gerçekten değer veren, seni önemseyen biri çıkmış karşına. Ama sen de şimdi bir burun büyüklüğüne kapılmış gidiyorsun. Batı kültüründen, elit tabakandan söz ediyor, sanki onu küçümser gibi bir tavır takınıyorsun. Bak işte şimdi de sen, sana yapılanları ona karşı tekrarlar gibisin. Hiç hoş olmuyor ama değil mi?