Babam, anneme kötü davranıyor

Sevgili Güzin Ablacığım, ben 14 yaşında bir okurunuzum. İçinizden belki “Daha küçücüksün, senin derdin ne olabilir?” diyebilirsiniz. Ancak benim de dertlerim var.
Babam, hiç kimseye güvenmeyen, kuşkucu biri. Neden böyle bilmiyorum. Sürekli bilgisayarda neler yaptığımı kontrol ediyor. Tabii ki bakabilir, baba olarak hakkıdır. Ancak hiç kötü bir şey yapmadığım halde bana “Sen bir şeyler karıştırıyorsun” deyip duruyor.
Bu durum çok sinirimi bozmaya başladı. Sürekli bana kötü kötü bakıyor.
Zaten çok da öfkeli, her şeye kızıyor. Gerçekten artık ondan soğumaya başladım.
Annemle de Allah’ın her günü kavga ediyorlar. Hatta bir keresinde anneme vurmuş.
Babama karşı sesim çıkmaz, ondan çok çekinirim. Ama o gün anneme vurduğunda annemin canı nasıl yandıysa, benim canım da öyle yandı. Tam babama hesap sormaya gidiyordum ki, annem izin vermedi. Annem çok mutsuz. Yazık, hiç gün yüzü görmedi garibim. Babam ona geçmişte yapmadığını bırakmamış.
Aslında babam kardeşlerimi de çok mutsuz ediyor. Bunlar bana çok dert oldu, ben de yardım istemek için size yazayım dedim. Bana tavsiyelerde bulunmanız umuduyla yazdım.
Rumuz: Güvensiz

Sevgili oğlum, çocukluktan ergenliğe geçiyorsun, için kıpır kıpır. Elbette ki anneni babana karşı korumak istiyorsun, bu senin görevin. Ancak annenin durumunu da göz önüne almalısın. Ona sormadan, ondan izin almadan hiçbir harekette bulunmamalısın.
Sonuçta geçmişte baban ne yapmışsa yapmış, annen bir şekilde ona karşı çıkmamış. Boşanmayı düşünmemiş. Bu onun hayatı ve onun kararı. Ancak elbette ki annenin dayak yemesine göz yumacak değilsin. Bir daha böyle bir şey tekrar ederse, annenle savcılığa başvurabilir, koruma isteyebilirsiniz.
Annenin geçimini sağlayabilecek birleri var mı ailede ya da annen çalışabilecek durumda mı? Belki babana katlanmasının nedeni maddi sorunlarıdır. Ya da (hiç belli olmuyor bu kadınlar ama) annen babanı her şeye rağmen hâlâ seviyordur.
Bu gencecik yaşında, eğitimini ve geleceğini düşünmek yerine ailevi sorunlarla uğraştığın için üzüldüm.
Ama işte, bazen gençliklerinde bu gibi problemlerle boğuşan insanlar, erken yaşta olgunlaşıyor ve bu yaşadıkları onlara büyük bir hayat tecrübesi kazandırıyor.