Belki de karşılaşmanız sadece bir tesadüf değildir

Karşınıza çıkan kişileri önemseyin

Lisedeyken bir gün eve dönüş yolunda bir çocuğa rastladım. Kayl’dı adı. Okuldaki bütün kitaplarını sırtlamışa benziyordu. Kendi kendime “Neden biri okuldaki bütün kitaplarını eve getirsin ki bu cuma akşamı? Gerçekten hafız olmalı bu çocuk!” diye düşündüm.
Benim hafta sonum planlanmıştı bile (arkadaşlarımla partiler ve futbol). Omuzlarımı silktim ve yoluma devam
ettim.
Ancak o sırada bir grup çocuğun ona doğru koştuklarını gördüm.
Onu iteleyip kakaladılar, bütün kitaplarını düşürdüler ve çelmeleriyle onu çamura yuvarladılar.
Gözlüğü uçup ondan üç metre öteye çimenlere düştü. Çocuk başını kaldırdı, gözlerinde derin bir acı gördüm. Kalbim burkuldu onun için.
Ona doğru birkaç adım attım. Gözlüğünü bulmak için emeklerken, gözündeki bir damla yaşı gördüm.
Gözlüğünü ona verirken “Serseri herifler” dedim, “Başka yapacak işleri yok sanki”. Bana baktı ve “Teşekkür ederim” dedi.
Kocaman bir gülümseme belirdi yüzünde. Gerçekten minnettarlık ifade eden bir gülümsemeydi bu.
Kitaplarını toparlamasına yardım ettim ve nerede oturduğunu sordum. Tesadüf bu ya, bize yakın oturuyormuş. “Neden daha önce gözüme çarpmadın?” diye sordum. Daha önce özel okula gittiğini söyledi. O ana kadar özel okula giden bir arkadaşım olmamıştı hiç.
Beraber eve döndük, kitaplarının bir kısmını ben taşıdım. Arkadaş olunacak birine benziyordu.
“Arkadaşlarımla beraber futbol oynamak ister misin?” diye sordum. “Evet” dedi. Hafta sonunu beraber geçirdik. Onu biraz daha yakından tanıdım ve biraz daha ısındım. Arkadaşlarım da ondan hoşlandılar.

ARKADAŞLIĞIMIZIN SÜRECEĞİNDEN EMİNDİM
Pazartesi sabahı Kayl yine bütün kitaplarını sırtlamış okula dönüyordu. Onu durdurdum ve “Bu kitapları böyle her gün taşımakla kas yapacaksın” dedim. Güldü ve kitaplarının yarısını bana uzattı.
Ondan sonraki dört sene içinde çok iyi arkadaş olduk. Okulun son yılında yüksekokula gitmeyi düşünmeye başladık.
Kayl, Georgetown Koleji’ne karar verdi. Ben de Duke Koleji’ne gidecektim.
Arkadaşlığımızın süreceğinden emindim ve aramızdaki kilometrelerin bunu etkileyeceğini sanmıyordum.
O doktor olacaktı, ben de futbol bursuyla iktisat okuyacaktım.
Kayl sınıf birincisiydi ve mezuniyet töreninde konuşma yapması gerekiyordu. Mezuniyet günü onu gördüm, gerçekten çok yakışıklıydı. Lise boyunca gelişen ve benliğini bulanlardandı Kayl. Gerçekten gelişmişti, vücudu kaslanmıştı, üstelik gözlük yakışmıştı ona. Bütün kızlar beğeniyordu onu. Benden çok kız arkadaşı vardı. Bazen kıskandığım oldu onu doğrusu. Bugün de işte o günlerden biriydi.
Yapacağı konuşma yüzünden heyecanlı olduğunu sezdim. Sırtına bir tokat yapıştırdım ve “Aslan arkadaşım, becereceksin, korkma” dedim.
Bana o minnet dolu bakışlarla baktı ve gülümsedi. “Teşekkürler” dedi.

MEĞER İNTİHAR ETMEYİ PLANLIYORMUŞ!
Boğazını temizledi ve konuşmaya başladı:
“Mezuniyet, buraya kadar gelmemize yardım edenlere teşekkür etme zamanıdır. Anneniz, babanız, öğretmenleriniz, kardeşleriniz, belki antrenörlerinize... Fakat en çok da arkadaşlarınıza... Birisiyle arkadaş olmak, o kişiye verebileceğiniz en büyük hediyedir. Sizlere bir hikâye anlatacağım şimdi” dedi.
Arkadaşıma inanamaz bir ifadeyle baktım. O, kalabalığa bizim tanıştığımız günü anlatıyordu.
Tanıştığımız o günün hafta sonu intihar etmeyi planlamış meğerse!
Annesi sonradan okula gidip acı içinde onun dolabını boşaltmak zorunda kalmasın diye kitaplarını eve getiriyormuş.
Meğerse o gün Kayl okuldaki dolabını tamamen boşaltmış.
Bana derinden baktı ve gülümsedi. “Şans eseri kurtarıldım intihar etmekten. Arkadaşım beni kurtardı bu faciadan” diye devam etti.
Topluluk mırıldanmaya başlamıştı, yakışıklı arkadaşımın hayatının en zor anını anlatması karşısında heyecanlanmışlardı.
Annesi ve babasının bana gülümsediklerini ve minnet dolu bakışlarını gördüm. O ana kadar durumun bu kadar ciddi olduğunu anlayamamıştım.
Davranışlarınızın neticesini hiçbir zaman küçümsemeyin. Küçük bir müdahale, o kişinin hayatını tamamen değiştirebilir. İyiye veya kötüye doğru.
Allah bizleri bir araya getirir, birbirimizin hayatını etkilemek için. Karşılaştığınız kişileri önemseyin...