Kupanın en'leri....

En mim’li teknik adam.. Felipe Scolari.. 7-1’lik Almanya faciasına eğer stadyumda olmasaydım hakikaten inanmazdım.. Scolari, kariyerim mim’lendi demiş.. O hezimetten sonra sanki kariyeri kaldı.
En umursamaz
Federasyon Başkanı..
Angel Villar.. Ispanya Futbol Federasyonu Başkanı takımı gruplardan çıkamayınca hiç oralı olmadı bile.. Sanki, “nasıl olsa 6 yılda 2 Avrupa 1 de dünya şampiyonluğu kazandık. Daima kazanmak şart mı” dercesine gülerek dolaşıyordu.. Ağzından da şu sözler hiç düşmüyordu.. “Oley.. Oley.. Champion next time”

ŞENES ERZİK VE CÜNEYT ÇAKIR GURURLARIMIZ..

Milli Takımımız ne yazık ki yoktu.. Ama iki isim gururumuz oldu.. Şenes Erzik, organizasyondaki vizyonuyla, Cüneyt Çakır da kusursuz yönetimiyle..
En coşkulu tarafTAR..
Tartışmasız Arjantin.. Neruda’nın torunları da çok coşkuluydu ama Arjantinliler Samba diyarında Tango nasıl yapılırı çılgınca gösterdiler.. Davullar eşliğinde söyledikleri tezahüratları hala kulaklarımda..
En disiplinli
taraftar.. Almanlar.. Bismarck’ın torunları statta da, dışarıda da aynı mantıktaydı. Toplanırken tek sıra olduklarına da şahit oldum buluştukları barlarda yoklama yaptıklarına da..
En feminist taraftarlar.
Şili.. Maçları izlerken bayanların en önde oturması onların gruplarında karara bağlanmıştı.. Yoksa Latin Amerika tarihinin en yüksek oyuyla bir kadını devlet başkanı seçerler miydi? (Bachelet)
En çaresiz kalan takım..
Brezilya.. Almanya’nın sadece Türkler için acı vatan olmadığını onlar da öğrendi. Biraz durup, günah çıkarma pozisyonu aldılar..
En güzel forma..
Bana göre İtalya.. Mavi’nin en güzel tonu o formada. Ancak istatistikler Meksika’nın formasını işaret ediyor.. Almanya’nın 7-1’lik zaferinde giydiği kırmızı siyahlı forma da son anda en çok satanlar listesine girdi..

BAŞKA BİR ÖMER ÜRÜNDÜL YOK

En Panter..
Tim Howard.. Belçika maçında neydi o öyle.. Tam 16 kurtarış.. Zaten, Wikipedia’da ABD savunma Bakanı’nı Tim Howard diye boşuna değiştirmediler.. 11 Eylül saldırısında Ikiz kulelerin oralarda dolaşsaydı kesin müdahale ederdi..
Kupanın en ağır abisi..
Tartışmasız Pirlo.. Toptan başka kimseye muhatap olmuyor bu adam..
Kupanın en doyumsuzu.. Schweinsteiger.. Takımı 7-0 galip. Mesut, sekizinciyi kıl payı kaçırınca kıyameti kopardı.. Gözü dönmüş halde Özil’in üzerine yürüyünce, çocuk şaşkında tabelaya baktı, “Maç 0-0 mı?” dercesine.
En stresli futbolcu..
Messi. Bakmayın sahadaki rahatlığına.. Kendi taraftarının zaman zaman ıslıklarıyla şok yaşadı.. Çünkü artık ondan bir kupa bekleyen bir ülke var.. Tangocular Maradona ile yatıp kalkmaya devam etmekten de bıkmış.
Kupanın en cini..
Van Gaal.. Penaltılar öncesi kaleci değişikliği tuttu.. Yoksa günah keçisiydi..
Kupanın en
‘aktör’ oyuncusu..
Robben.. Hiçbir maçı yok ki kendisini şöyle bir darbesiz yere bırakmasın..
Kupanın romantiği..
Prandelli.. Soluğu İstanbul’da aldı.. Artık G.Saray’ın başında.. 2006’da kanser teşhisi konan eşinin tedavisinde dizinin dibinden ayrılmamak için Roma ile sözleşmesini yırtan adam..
Kupanın en çok
kaybedeni..
Brezilya tabi ki.. Ama onların içinde en çok kaybeden ise yokluğun kol gezdiği, ölümün de bir evcilik oyunu kadar basit olduğu favelalar.. Onlara bu sefer ‘umut’ da verilmedi..
Yerinde duramayan adam.
Neuer.. Kaleci mi stoper mi ön libero mu belli değil.. Çizgiye sadece maç öncesi ısınırken uğruyor.. Aklından “Bi ara Klose’nin yanına uğrasam” diye de mutlaka geçiyordur..
Kupanın ekran yıldızı..
Ömer Üründül.. Fortaleza’daki askerler onunla fotoğraf çektirmek için sıraya girince değil de final maçından sonra Arjantin Televizyonu’ndan gazeteciler röportaj yapınca, “Artık Ömer Abi’nin şanı dünyaya yayıldı” dedim. Şu bir gerçek ki, başka Ömer Üründül yok. Onun yorum yapması da zaten Dünya Kupası’nın fıtratında var..