Hiç bu kadar çaresiz kalmamıştım

Merhaba Güzin Ablacığım, ben 14 yaşında bir kızım. Bu mektubu size akıl danışabilmek için yazıyorum. Lütfen bana bir yol gösterin. Bundan birkaç ay önce Antalya’da yapılacak olan bir seminere seçildim ve gittim.
Seminer dedimse de dört gün sürecek bir tatil gibiydi aslında. Her neyse... Ben bu zamana kadar pek kişiyi sevmedim ve kimseyle sevgili olmadım. Çünkü kendim gibi birisini bulabileceğime inanmıyordum. Ancak bu seminerde çok sempatik, çok yakışıklı, kendini iyi ifade edebilen ve çok da konuşkan hem de yaşıtım olan bir erkekle tanıştım. Açıkçası ondan çok hoşlandım. Ama ben her ne kadar düşüncelerimi ifade edebilen birisi olsam da ondan hoşlandığımı ona söyleyebilecek cesareti kendimde bulamadım.
Dört gün geçti ve eve dönme vakti geldi. O Aydın’a ben de İstanbul’a geri dönmek zorundaydık. Eve gitmeyi hiç istemesem de başka çarem yoktu. Daha sonra, eve döndüğümde, onu bir sosyal paylaşım sitesinden ekledim ve çok zor bir şekilde, içimde çok küçük olsa da bir cesaret bularak ona bir mesaj yazdım. Bu mesaj bütün duygularımı anlatıyordu. Ancak o benim mesajımı gördükten sonra, bana verdiği cevapta, asla kırıcı olmasa da, bizim beraberliğimizin imkânsızlığını anlatıyordu.
Belki de haklıydı... Sonuçta farklı şehirlerdeydik. Biraz konuştuk ve ben de imkansız bir durumda olduğumuzu anladım. Ve onu bir daha görmemin mümkün olmadığı fikrine kendimi alıştırmaya çalıştım. Ama yapamadım ve duygularım gittikçe büyüdü.
Ben daha önce kimseye bu kadar büyük bir sevgi beslememiştim ve bu kadar büyük bir çaresizliğe ümit bağlamamıştım. Güzin Ablacığım her şeye rağmen, onu hâlâ çok seviyorum, şimdi ben ne yapacağım? Lütfen bana bir yol göster...
Rumuz: Durum

14 yaşındasın ve ciddi ciddi “ben şimdiye kadar hiç kimseyi bu kadar çok sevmedim, bu kadar özel duygular beslemedim” diyorsun. Canım kızım, sevecek, sevilecek, karşı cinsle bir şeyler yaşayacak zamanın oldu mu gerçekten? Yoksa bütün bunlar bir hayalden mi ibaret?
Eğer sevdiğini düşündüğün genç adam da dediğin gibi senin yaşlarındaysa, sana bu beraberliğin imkansızlığını açıklayarak çok doğru hareket etmiş. Hem yaşınız, hem eğitiminiz, hem de aranızdaki kilometreler nedeniyle zaten bu ilişki bir hayalden öteye gidemezdi.
Üstelik de dört gün içinde bu kişinin hayatının en önemli sevgisi olduğuna nasıl karar verebildin? Dört gün bu...
Elbette güzel bir arkadaşlık, güzel bir zaman geçirme sende böyle bir duygu yaratmış olabilir. Ondan hoşlanmış da olabilirsin ama sonuçta henüz ikiniz de çocuksunuz... Ve en önemlisi o böyle bir arkadaşlığa kendini hazır hissetmiyor ki, seni kırmadan reddetmiş. İyi de etmiş. Akıllıca davranmış.
Bu durumda da yapılacak bir şey yok. Bak göreceksin, önümüzdeki yaz aylarında, gönlün uçup gidecek, başka beğenilere kanat açacak, unutup gideceksin.
Lütfen ilişki için acele etme, önünde o kadar uzun bir ömür var ki, bu tür şeyler için...