Karısı beni arayıp ilişkimizin ne boyutta olduğunu sordu

Güzin Abla, ben 22 yaşında genç bir kızım. Dört yıldır beraber olduğum bir adam var.
O bana hep yalan söyledi. Maddi durumu çok iyi diye biliyordum, değilmiş. Yıllar geçtikçe yalanlarını ortaya çıkardım.
Evli olduğunu da öğrendim ama affettim, çünkü çok seviyordum.
Sonra işyerinin nerede olduğunu buldum. Mesleğini farklı biliyordum, aslında ne iş yaptığını öğrendim.
Sonunda evini de buldum...
Daha sonra beni bir hanım aradı ve onun eşi olduğunu söyledi. İlişkimizin ne boyutta olduğunu öğrenmek istedi. Telefonu yüzüne kapattım.
Numaramı erkek arkadaşımın cep telefonundan bulmuş.
İşin boyutu büyüdü, annem araya girdi.
Annem kadını bulup konuşmuş, her şeyi anlatmış ona.
Ve bir gün ben erkek arkadaşımı eşi ve çocuğuyla birlikte gördüm. Durup çocuğunu sevdim.
Erkek arkadaşım beni karşısında görünce şoke oldu. Ben de kötü oldum tabii.
Benim oyun çevirdiğimi, onu eşinden ayırmak için plan kurduğumu sandı, benden ayrıldı.
Sırf ayrılmamak için ona telefon açıp “Hamileyim” diye yalan söyledim. İnanmadı. Ben de elimi eteğimi çektim, beni istemiyor diye sessiz kaldım.
Aradan iki ay geçti. O ay regl olmadım. Doktora gittim, gerçekten hamile olduğumu öğrendim. Perişan oldum.
Ona her şeyi anlattım, doktora götürdü beni. Bebeği hemen aldırmamı söyledi. Kabul etmedim, çünkü doğurmak istiyordum ama tüm hayatımı silmek zorundaydım, ailemi, arkadaşlarımı...
Peki ama ne yapacaktım? İlerisini düşündüm; başa çıkamayacağımı anlayınca da mecbur kaldım aldırmaya. Zaten beraber gittik hastaneye.
Her zaman hem maddi hem de manevi yanımda olmuştur, çok iyi bir insandır, hâlâ ona kötü diyemiyorum..
“Mecburdum, benden ayrılma diye söyledim o yalanları” deyip durdu. Zaman zaman ağlıyordu. Beraber ağladık beraber güldük. Şimdi ise “Keşke bebeği aldırmasaydım” diyorum.
Sence beni seviyor mudur hâlâ? İki kere buluştuk ayrıldıktan sonra, ara sıra da arıyor, özlediğini söylüyor. Benim de çok hatam oldu, hep affetti... Soğuyamadım ondan.
“Daha önce nerelerdeydin?” diyor bana... “Çocuğum olmasaydı boşanırdım” diyor...
Çocuğu babasına çok bağlıymış. Annem de söyledi, ikisi de çocuk için katlanıyorlar o evliliğe sanırım.
Güzin Abla, yine benimle olmasını istiyorum. Başkalarıyla yeni bir başlangıç yapmak istedim ama sevemiyorum kimseyi. Lütfen bana söyle, ne yapmalıyım?
Rumuz: Bir çocuk uğruna

Kızım, şu ya da bu nedenle, bu ilişki çoktan bitmiş görünüyor. Bana sorarsan, iyi de olmuş.
Çünkü bugüne kadar yaşadıkların bile, bu adamın sana ne kadar büyük zarar vermiş olduğunu gösteriyor.
Eğer devam edersen, hayatın bu genç yaşta tamamen ona odaklanmış olarak sürecek, çok mutsuz olacaksın. Kısacası senin bir hayatın bile olmayacak.
Seni sevse ne olacak, sevmese ne olacak? Eşiyle sırf çocuğu için birlikte yaşamak zorundaymış ya, daha ne bekliyorsun? (Tüm evli erkeklerin bahanesidir bu!)
Sana dönse de, arada bir beraber olacaksınız, hafta sonları ya da tatillerde onu yanında bulamayacaksın. Zor anlarında yanında olmayacak.
Ve sen bu bencillikle mücadele etmeye bile güç bulamayacaksın.
Hele eşi bu ilişkiyi öğrendiğine göre, ona ne kadar büyük bir acı verdiğini bile bile nasıl dayanacaksın? Bu kadar merhametsiz olamazsın...