274 ölü kanarya

“(Kömürde ton başına) 140 dolar olan maliyeti 24 dolara düşürdük” diye böbürlenen sermayeye “Nasıl yaptın peki bunu? Maldan mı kıstın, candan mı?” diye hesap sormayan...
Denetimi şişiren, gereğini yapmayan, cezayı kesemeyen, kesse de suçlunun canını acıtamayan...
İş güvenliğini bir sarı baretten ibaret gören...
İşçinin alın terini tek besin kaynağına çeviren, insanlık dışı şartlarda çalışmaya zorlayan...
Bu sömürgen sistemin, onu yaşatarak var olan sermayenin ve bu sermayenin hempası siyasetçilerin suçu yok.

*

Zaten suçluları bilir ve bir çırpıda sayıverir büyüklerimiz böyle durumlarda:
Kahpe kader...
Şaşı felek...
Takdir-i ilahi...
Mesleğin doğal riski...
“N’apıcan oluyor işte böyle kaza”giller...

*

Ölen ölür, kalan sağlar sistemindir.
Bir sonraki kazada canını bu alçak sisteme ve onu ayakta tutanlara armağan edene kadar...
Bize düşen de kaybettiklerimizi ve “Çıkarayım mı çizmeleri, sedye kirlenmesin” diyen güzel insanlara bakıp sıkılmış dişlerimizin arasından şunları sıralamaktır:
“Ölenlere rahmet, sevdiklerine sabır...”
Milletçe başımız sağ olsun.

*

Başkaları için canını feda etmek anlamında kullanılan bir deyim var: “Kömür madenindeki kanarya gibi yaşamak” diye.
Eskiden kömür madenine inenler, metan gazına ve karbonmonoksite hassaslığı bilinen bir de kanarya indirirlermiş yanlarında kafes içinde.
Kanarya öttüğü sürece sorun olmadığı bilinirmiş.
Kanarya susarsa...
Kanarya susarsa, kafesinde düşüp ölürse anlarlarmış “bir şeylerin” ters gittiğini.
245 ölü kanarya vardı dün Soma’da bu yazı sona ererken...
“Bir şeylerin” ters gittiğini anlamasına yeter mi “büyüklerimizin”?