Hem kocamdan hem de ailesinden dayak yiyorum

Ablacığım, derdim çok büyük. Evlendiğim günden beri çekmediğim çile kalmadı. Genç yaşta dert yumağı oldum. Bu mektubu komşuma verdim, o sana yollayacak.
Kocamla zorla evlendirildim. Üç çocuğum var. Kocamın ailesiyle beraber oturuyoruz. Kayınbiraderim ve eltim de bu evde yaşıyor. Bir de dört çocuk var...
Evimiz gecekondu. Bana eşya almadılar, sadece bir kanepe var odamda. Soba bile yok.
Kocam yanımda yatmıyor. Canı isterse geliyor. Kayınvalidem, kocam, kayınbiraderim beni sürekli dövüyor. Bana yapmadıkları eziyet kalmıyor.
Hiç dışarı çıkamıyorum. Beni anneme bile göndermiyorlar. Ne olur yardım edin.

Rumuz: Papatya

Avrupa’da bile kadına yönelik şiddetin olduğu ve bunun toplumun her kesiminde görüldüğü vurgulanıyor, biliyor musun? Hatta yüksek tahsil görmüş, meslek sahibi kesimlerde bile dayak ve şiddet görülüyor.
Tabii sevgili kızım, şiddetin tüm dünyada yaygın olması senin çektiğin acıyı azaltmaz ama bir örnek olarak söylemek istedim.
Hem zaten ben kadın döven, çocuk döven insanların sorunlu, zayıf yapılı, aşağılık kompleksi içinde, kendinden memnun olmayan bireyler olduğunu düşünüyorum...
Durumuna çok üzüldüm, sana “Çek git, bırak hepsini, baba evine dön” demek isterdim.
Ama üç çocuğunla baba evine bile dönemeyecek durumda olduğunu tahmin edebiliyorum.
Yine de ailen eğer bu yaşadıklarını bilseydi, eminim bir şeyler yapardı. Bir kez onlara anlatmayı dene istersen.
Bir de biliyorsun, Hürriyet gazetesinin “Aile İçi Şiddete Son” adlı çok başarılı bir kampanyası var. Sana yardımcı olan arkadaşın aracılığıyla onlara ulaşabilirsin. Telefon edip benim köşeme yazdığını da belirt onlara. Sana telefonlarını veriyorum: 0 212 656 96 96. Eminim sana yardım eli uzatacaklardır.
Allah yardımcın olsun kızım.
Dilerim bir an önce bu merhametsiz insanların elinden kurtulur, kendine yeni bir yol çizersin.