Nihayet o düzen geliyor

Neden biz yapamıyoruz?
Ölüme ve ölenlerimize neden bu saygıyı gösteremiyoruz?
Erbakan Hoca’nın cenazesinde yaşananları hatırlattım... O karmaşayı.
Cumhurbaşkanı ve Başbakan’ın ezilme tehlikesi geçirdiğini, bakanların sıkıştığını, halkın birbirini ezdiğini yazdım.
Sabah, Cumhurbaşkanlığı Genel Sekreteri Mustafa İsen aradı.
Ve ilk sözü şu oldu:
“Yazınızı okudum ve öyle bir tesadüf oldu ki, biz de bugün bu konu için toplanıyoruz”.
“Nasıl?” dedim.
Devam etti:
“Devlet adamlarının cenaze törenlerine bir düzen getirme kararı alındı. 15 gün önce bir toplantı yaptık. Başbakanlık, Meclis, Diyanet, Ankara Valiliği, belediyeden yetkililerle bir araya geldik. Bugün bana çalışmaları getirecekler. Ben de Sayın Cumhurbaşkanımıza sunacağım. Sonra bir yönetmeliğe dönüşecek”.
Yani artık o karmaşayı bir daha yaşamayacağız öyle mi?
Evet bir düzen getirilecek...

KÜLTÜR FARKLILIĞI

Mustafa İsen’i Kültür Bakanlığı müsteşarlığından tanırım.
Bürokrasiyi estetikle birleştiren bir kişidir.
Yıllarca devletin Cumhurbaşkanlığına yüklediği ağır ve hantal görüntüyü ciddi şekilde değiştirmiştir.
Çankaya masası onun fikridir.
Sanata, tarihi eserlere yaklaşım ve bakış değişmiştir.
Ölüme ve ölenlere saygımızı gösterecek olan cenaze törenlerinin yeni düzeninde olması bu açıdan önemlidir.
Mutlaka o törenlere farklı bir estetik gelecektir.
Dün sohbet ederken dedi ki:
“Fatih Bey, milletleri birbirinden ayıran temel farklar vardır. bunlardan üçü çok önemlidir. Doğum, evlenme ve ölüm törenleri...”
Gerçekten de yaşadığınız hayata bir bakın...
Çocuğunuz oluyor. 40’ı çıkacak.
Kulağına ismi üflenecek...
Müslüman’sa imam duasını edecek.
Hıristiyan’sa vaftiz olacak...
Ateistseniz farklı.
Evlilik törenleri...
Afrika’dan Antarktika’ya kadar kaç kültür, kaç ayrı değişik tören...
Ve cenaze törenleri...
Bir toplumun birbirine, tarihine, insana duyduğu ihtimamı anlatmaz mı?
Yaşam kadar ölüme de saygıyı göstermez mi?
Cenaze törenleri, yalnızca ölenler için değil, aynı zamanda yaşayanlar için de önemlidir.
Aslına bakarsanız, ölen zaten günahıyla sevabıyla gitmiştir.
Cenaze törenleri daha çok geride kalanların ölene ve ölüme saygısıdır.
Dualar bir yakarıştır. Bir temennidir...
Mezarlıklar da öyle değil mi?
Tertemiz, bakımlı bir mezarlık düşünün.
Bu ölenlere değil, yaşayanlara ölümü saygıyla hatırlatan bir dekordur.�
Elbette her canlı ölümü tadacaktır.
Ama hayattayken ölüme saygı göstermeyi unutmadan...
Doğrusu bir toplumun kendisine olan saygısını gösterecek olan bu yeni düzeni, yani yönetmeliği çok merak ediyorum.