Çelik pençeler olimpiyat yolunda

GÖZ ARDI EDİLİYORUZ

Milli Takım Antrenörü Mehmet Önüt

23 yıldır antrenörlük yapıyorum, sekiz yıldır engellilerle çalışıyorum. Bu işe başlamadan önce engelli basketbolunu hiç bilmiyordum. Uzun süre Beşiktaş’ın tekerlekli sandalye takımını çalıştırdım. Geçen yıl A Milli Takım’da başladım. Oyuncularımın sağlıklı sporculardan hiç farkı yok. Aynı antrenmanları yapıyoruz. Londra’da oynayacak 12 arkadaşımızı belirlemeye çalışıyoruz. Bir sıkıntımız var: Potanın Perileri, Filenin Sultanları ilgi görüyor, ama biz göz ardı ediliyoruz. Üstelik takım sporlarında olimpiyatlara katılma hakkını onlardan önce ilk biz elde ettik.

SADECE BAŞARILI DEĞİL ÇAPKINLAR DA

Milli Takım Yardımcı Antrenörü Celal Demirbaş

2003’ten beri tekerlekli sandalye basketbol antrenörlüğü yapıyorum. Aslında hepimiz potansiyel olarak engelliyiz. Her an bir kaza geçirip engelli olabiliriz. Engelliler hayatın içine karışmıyor. Bu sporcularla çalışmaya başlayınca aslında etrafımda ne kadar çok engelli olduğunu fark ettim. Takımımızdaki sporcuların Avrupa’da görmediği ülke kalmamış, hepsi engellerini aşmış oyuncular. Sağlıklı birinin kazandığı kadar kazanıyor, hayata katılıyorlar. Çok da çapkınlar.

BAŞIMIZA NE GELECEĞİNİ BİLMİYORUZ

Takım Kaptanı Aytaç Ercan (35)

9 aylıkken çocuk felci geçirdim. 1998’de Aksaray’daki Sakatlar Derneği’nin aracılığıyla basketbola başladım. Bu spor insanın ufkunu açıyor. Sosyalleşmesini sağlıyor. Dünyada görmediğimiz ülke kalmadı neredeyse. Şimdi de Olimpiyat yolundayız. Olimpiyatlar sporun zirvesi. Katılma hakkı elde ettiğimizde sevinçten havalara uçtuk.

ÖZGÜVENİ BASKETBOLLA BULDUM

İsmail Ar (26)

17 Ağustos depreminde Yalova’da enkaz altında kaldım. Basketbola 2005’te Yalova’da başladım. İki yıl sonra Ümit Milli oldum. Altı yıldır Galatasaray’dayım. Şampiyonlar Ligi’nde iki defa en değerli sporcu seçildim. Basketbol sayesinde özgüvenim geri geldi. Başım dik yürümeyi öğrendim. Spor yapmasam belki evlenemezdim bile.

ARTIK DÜŞMEKTEN KORKMUYORUM

Bestami Boz (28)

Sekiz aylıkken yanlış iğne sonucu engelli oldum. Okul arkadaşlarımın teşvikiyle üniversitede muhasebe okumayı bırakıp sporcu oldum. Yedi yıldır milliyim. Basketbol sayesinde bedensel gücüm ve özgüvenim arttı. Burada düşmeyi öğrenmeseydim gerçek hayatta korkak olurdum. Olimpiyatlardaki rakipler çok deneyimli. Fakat iyi takımız ve hırslıyız.

ANTRENMANA ÜÇ VASITAYLA GİTTİM

Yasin Cırgaoğlu (26)

11 yaşında ağaçtan düştüm, omurilik felci oldum. Bir yıl hastanede yattım. İki yıl sonra okula döndüm. Omurilik Felçlileri Derneği’ndeki bir antrenörün tavsiyesiyle basketbola başladım. Kısa zaman içinde milli oldum. Beşiktaş’ta oynuyorum. İlk yıllarda çok zorlandım. Üç vasıtayla gidiyordum antrenmanlara. Şimdi imkânlarımız çok daha iyi. Hislerim kuvvetlidir. İyi bir sonuç elde edeceğimize inanıyorum.

KARŞILARINA MİLLİ OLARAK ÇIKTIM

Samet Toptaş (24)

Doğuştan engelliyim. Yaklaşık altı yıl önce Adana’da basketbola başladım. Küçükken arkadaşlarım ayağımdaki sakatlık sebebiyle bana takılırdı. Şimdi olimpiyatlara gidiyorum. Onların karşısına çıkmak güzel bir his.

ENGELLİLİK ERGENLİKTE ZOR

Ali Asker Turan (33)

11 aylıkken çocuk felci sebebiyle engelli oldum. 16 yaşında İzmir’de basketbola başladım. Galatasaray’da oynuyorum. 15 yıldır milliyim. Ergenlikte engelli olmak her şeyi zorlaştırıyor. Spor kendimi ispatlamamı sağladı. Eminim Türkiye’deki pek çok kişiden daha özgüven sahibi biriyim şu an.

SPOR SAYESİNDE DÜNYAYI GEZDİM

Ahmet İkizoğlu (26)

Doğuştan engelliyim. Eskişehir’de basketbola başladım. Altı yıldır milli takımdayım. Basketbola başlayıncaya dek hiç evden çıkmazdım. Şimdi neredeyse eve girmiyorum. Dünyanın çok değişik ülkelerini gördüm.

BU SPORA SEVGİMİ DÖVME YAPTIRDIM

Deniz Acar (36)

Bir yaşımda çocuk felci geçirdim. Aydınlıyım. Çalışmak için geldiğim İstanbul’da tanıştım basketbolla. 24 yaşındaydım. Spora başlamadan önce hiç engelli arkadaşım yoktu.  Bir sürü ilk yaşadım basketbol sayesinde. Hatta dövme yaptırdım. ‘I like this game’ (Bu oyunu seviyorum) yazan...